Zenuwachtig

Zo 4 dagen voor de uitgerekende datum toch maar weer een klein postje.

De laatste dagen sta ik strak van de spanning, ik kan gewoon niet meer wachten tot onze kleine meid zich aankondigt, en alle pijntjes helpen daarbij ook niet mee. Vorige week waren we nog niets opgeschoten en zag het er niet uit dat ik zou bevallen. Nu inmiddels een week verder ben ik inderdaad nog steeds niet bevallen. Vandaag mag ik de gynaecoloog eindelijk bellen, en hopelijk mag ik daar direct langskomen en krijg ik een stappenplan.

In Frankrijk mag je op zijn langst 1 week overtijd lopen, 7 dagen na de uitgerekende datum moet de kleine absoluut geboren zijn. Het standaardplan ken ik al, dat bestaat uit een hoop controles vanaf de uitgerekende datum en uiteindelijk een inleiding. Ik hoop er heel erg op dat mijn gyn, mijn situatie in acht nemend, een alternatief plan voor me op wil stellen of me in ieder geval dmv strippen een handje wil helpen. Tijdens de vorige controle heeft ze gezegd dat ze me na alles wat ik heb doorstaan echt niet overtijd zou laten gaan, maarja als er geen medische indicatie is om de bevalling op te wekken, is het dan wel een goed idee?

Ach, ik zal het snel weten. Over een uurtje mag ik al bellen, tot die tijd ga ik me maar aankleden en een strandwandeling maken om mezelf een beetje afleiding te bezorgen.
Vandaag heb ik sowieso veel op het programma staan, dus een beetje vroeg beginnen kan hoe dan ook geen kwaad.

Wachten.

Ohhh wat duurt wachten toch lang! Voor iemand met zo een tekort aan geduld als ik, zijn die laatste weken echt hels! Na alle vroege weeen en bijna-bevallingen deze zwangerschap, had ik nooit maar dan ook nooit gedacht nog niet bevallen te zijn! Maar onze kleine meid heeft het kennelijk nog erg naar haar zin in mijn buik, en daar mogen we natuurlijk alleen maar blij mee zijn.

Inmiddels hebben we al bijna de 38 weken gehaald, en het ziet er voorlopig nog niet naar uit dat er iets spannends gebeurt of te gebeuren staat. Officieel nog 17 dagen tot de 'finish', maar zoals het er nu voor staat kan ik ook zomaar een week overtijd gaan, een optie waar ik echt nog geen moment rekening mee had gehouden.

Hoe dan ook, over uiterlijk 4 weken hebben wij onze dochter hopelijk in onze armen. Tot die tijd moeten we maar afwachten!

De laatste loodjes!

Nou, het is echt zover; de laatste weken zijn aangebroken! Nog 4 weken tot de uitgerekende datum.

Gisteren zijn we weer op controle geweest bij de gynaecoloog en alles zag er goed uit! Ons meisje is goed gegroeid en als ze met 40 weken wordt geboren dan zal ze rond de 3000gram wegen, heel netjes gemiddeld dus.

Ook mag ik nu weer 'gewoon' bewegen, voor zover dat gaat nu ik hoogzwanger ben. Gelukkig is mijn buik niet zo heel groot, maar het is wel allemaal wat minder vanzelfsprekend. Ondanks het meer bewegen lijken de voorweeen wel afgenomen. Misschien dat ik dan toch nog overtijd loop, wie zal het zeggen? Vooralsnog klaag ik er niet over, het is ook wel eens lekker om gewoon een nacht door te kunnen slapen!

Met het heerlijke weer kan ik nu wel eindelijk weer een beetje genieten van de laatste weekjes zwangerschap. Ik heb opdracht gekregen om af en toe strandwandelingetjes te maken, om de spieren in mijn benen ook weer een beetje terug te kweken en natuurlijk om de hele bevalling wat te bespoedigen. Bovendien zorgt het in het water lopen voor een goede circulatie waardoor de kans op opgezwollen olifantenpoten weer iets kleiner wordt :) Helaas ben ik wel alweer gruwelijk verbrand met mijn tere huidje, dus goed smeren hoort er ook bij.

Nu ik toch bezig ben met een update, wil ik gelijk even van de gelegenheid gebruik maken om tegen iedereen te zeggen dat ik heus niet van plan ben om stiekem te bevallen en het aan niemand te vertellen, dus zolang er geen nieuws is, is er ook nog geen baby ;) Dit om te voorkomen dat ik de laatste weken wordt gestalkt met "is de baby er al" berichtjes.
En nee als je me belt en ik neem niet op dan lig ik hoogstwaarschijnlijk niet te bevallen, maar heb ik gewoon mijn telefoon niet gehoord of geen zin om op te nemen. Ik beloof jullie dat ik haar geboorte niet voor de wereld zal verbergen!

De zaterdag van mijn moeder

Vanochtend las ik een mailtje dat mijn moeder mij gisteren had gestuurd. Omdat ze erbij schreef dat ze het wel blogwaardig vond, gun ik haar een plekje op mijn blog.

van	ellenvanderput@hotmail.nl
aan		samantha.vdput@gmail.com
datum		11 juni 2011 21:14
onderwerp		RE: mamaaaaaaaaaa noodgeval

"Zo, vandaag een rustige zaterdag!
He, een telefoontje de Hema, 
de spullen die je besteld had zijn binnen.
Nou dan maar gelijk ophalen, 
gelijk even wat boodschappen doen bij Appie Heijn.
Weet je wat? Ik neem hagelslag mee! 
Kan ik mooi ook opsturen bij de rest van de spullen.
Ohh ja dan moet ik ook nog wel even naar Ikea 
want dan kan er nog het 1 en ander mee opgestuurd worden.
Gut wat een uitkomst, hij is vanavond tot 8 uur open! 
Na het eten maar even sjeezen.
Gelukkig gehaald en ze hadden ook nog alles!
Even op mijn mail kijken. 
NEEEEEEEEEEEEEEEEE he dacht dat ik alles had. 
Jammer dan!!!
Dinsdag eerst maar even langs de jumbo voor vlokken en roze koeken.
Daarna pakketje maken en opsturen.
En dan maar hopen dat er dinsdag weer geen noodgeval is :)
Tja lieve moeders van Nederland en Corsica (Samantha) 
je doet allllllesssss voor je kinderen onthoud dat maar goed.
En alle Moeders doen het met liefde. 
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx"

EINDELIJK!!

Ja dames en heren, eindelijk is het zover;

HET KAMERTJE IS AF!

Oh, ik kan niet eens beginnen met omschrijven hoe lang ik hiernaar uit heb gekeken! Hoeveel slapeloze nachten ik wel niet heb gehad omdat ik zo bang was het kamertje niet op tijd af te hebben met de lange levertijden die voor de meubels stonden, mijn immobilisatie en het bij elkaar sprokkelen van de spulletjes.

Eindelijk, eindelijk is het dan zover. Gisteren zijn ze de meubels komen monteren, en na JP vandaag heel lief aan te hebben gekeken heeft hij de laatste dingen voor me opgehangen.

Alles is nu ingericht en klaar voor de kleine! Hoera!
Ik mis alleen de badstandaard nog, de verzameling zwitsal spulletjes (komt vanuit nederland) en de maxicosi staat klaar in de winkel en kunnen we zo ophalen.

Iedereen die bij heeft gedragen aan de inrichting van het kamertje, suuuuuuuperbedankt! Ik ben zoo blij met alle spulletjes!

Hierbij de foto's (klik voor vergroting)

Zicht Vanaf Ingang Kamertje met gordijnen dicht en lampjes

Ingang kamertje gordijnen dicht met lampjes

het bedje met gordijnen dicht, met mijn gepimpte lampen

Gordijnen en zelfgepimpte lamp in actie

Commode en wandplankje

Het wandplankje met ik hou van holland klompjes, i love dad speentje, handed by mandje en pauline oud boekje "mijn eerste jaar"

De deur, barba papa trappelzak

Het badje (standaard wordt nog geleverd)

bedje met lade en klamboe

en pip behang op de achtergrond

een van mijn zelfgepimpte lampjes

zelfgepimpte lampenkap bekleed met stof, versierd met vlinders en bloemen en pip behang aan de binnenkant

Dekentje en kussenhoesje, van jp geweest!

Bedje met dekentje en knuffeltjes

de lakentjes

van de zijkant, wit/grijze meubeltjes

Raam, met mijn zelfgemaakte pip-behang schilderijtjes en roze gordijn

Kinderwagen Mutsy Transporter en luiertas

kledingkast

kledingkast en lamp

inhoud kledingkast

inhoud commode; luiers, mutsjes, slofjes, slabbetjes, krabwantjes, kruik en kruikenzakken, sokjes, rompertjes en navelbandjes

inhoud commode tweede la; hydrofieldoeken en washandjes, spuugdoekjes, schoentjes, flesjes en pyjama's

inhoud commode onderste la; beddengoed en dekens

kamertje vanuit het raam gezien

kamertje vanuit het raam gezien

Op de valreep

Zo op de laatste dag van mei toch nog maar even een berichtje typen.

Er is niet zo heel veel gebeurd, dat kan ook niet echt als je continu op een bank ligt natuurlijk. Wat ik vooral veel heb gedaan is me bezighouden met mijn knutselwerkjes. Zo ben ik begonnen met haken, wat verrassend genoeg erg leuk is om te doen! Ik heb inmiddels 2 paar slofjes gehaakt en een klein knuffelbeertje. Het haken van knuffeltjes vind ik erg leuk om te doen en daar ga ik binnenkort dan ook flink wat materiaal voor bestellen, maar nu heb ik het weer even op een laag pitje gezet, het komt in vlagen geloof ik.

Verder heb ik mijn ontzettend dikke boek uitgelezen (1000 pagina's) en heb ik mijn nieuwe shopaholic boek binnen, waar ik aan ga beginnen zodra ik weer wat concentatievermogen heb. Inmiddels ben ik al 33 (of 32, hoe je het wil bekijken) weken zwanger, en nog maar maximaal 2 maanden te gaan en dan hebben wij onze kleine meid in onze armen! Een maand geleden had ik echt niet gedacht dat ik het tot zo ver zou halen, dus ik ben heel trots op ons! Van mij mag de maand mei nu echter wel over zijn, want het lijkt een oneindige maand. Als het morgen eindelijk juni is dan lijkt juli ook meteen een stuk minder ver!

Morgenavond mag ik weer naar de gynaecoloog, dan krijgen we een uitgebreide echo en wordt ook de baarmoederhals weer ogpemeten (als die er inmiddels nog zit, uitleg volgt) en wellicht over de bevalling gesproken, want die is nu niet zo heel ver meer!

Anyhow, over die baarmoederhals dus. Afgelopen week ben ik heel hard bezig geweest met het draaien van was, omdat ik al mijn kleding eindelijk uit de kartonnen dozen heb gehaald (ondanks dat ik nog geen kast heb, dat is een work in progress), en ik kan je vertellen dat dat stinkt! Dus 6 wassen later had ik al mijn kleding weer heerlijk schoon. Gelukkig droogt het lekker snel buiten met 30 graden, dus het was in 2 dagen gedaan. Nu ligt alles op het logeerbed gevouwen, wachtend op zijn nieuwe bestemming; de wandkast in onze slaapkamer die jp dit weekend in elkaar heeft gebouwd. Alleen de spiegeldeuren ontbreken nog, die komen later. Dit moest ik van mezelf doen omdat iemand mij wist te vertellen dat ik die week zou gaan bevallen, en aangezien ik dat voorgevoel zelf al heel lang had, wilde ik geen tijd verliezen. Ik heb dus ook netjes de ziekenhuistas weer voorbereid en ik ben zelfs even naar de winkel gesneld om een paar premature pakjes in maatje 44 te kopen (je weet maar nooit). Het ging de afgelopen weken zo goed met harde buiken dat ik er zelfs in beweging geen last meer van had.
Helaas veranderde dag donderdag, en op de ctg van de verloskundige was toch wel een weetje te zien. gelukkig was de was al klaar, weer rusten dus. Echter leek het niet te helpen. De weeen werden pijnlijk en duurden steeds langer. Slapen ging voor geen meter meer en ik voelde me ook totaal niet lekker, om mar niet over de enorme druk van onderen te spreken en andere ongemakken. Zaterdag was ik volledig uitgeput met weeen elke 2 minuten die vaak minstens een minuut aanhielden. Ik had alles al geprobeerd van douchen tot warme kruiken, rusten en slapen (wat dus NIET gaat als je pijn hebt), maar het leek niet over te gaan. Toch werd het ook niet echt heftiger dan dat, en dus bleef ik een beetje zo hangen. Zaterdagavond leek het eindelijk iets onregelmatiger te worden en zaterdagnacht heb ik zowaar een paar uurtjes kunnen slapen. Zondag werden de weeen nog onregelmatiger en uiteindelijk ook minder pijnlijk. Gisteren weer een ctg gehad en die zag er allesbehalve goed uit, maar vooralsnog lijkt de bevalling niet te zijn begonnen. Ik ben wel elke keer bang dat mijn vliezen gaan breken (zo voelt het namelijk, ondanks dat ik niet weet hoe dat voelt), maar ook dat is nog niet gebeurd. Ik heb met mezelf en de kleine afgesproken dat we in ieder geval de controle van morgenavond nog even afwachten voor we gaan bevallen :) Vandaar dat ik dus ook zeg niet zeker te weten of er uberhaupt nog wel een baarmoederhals is. Als dit echte (voor)weeen waren, dan is er een grote kans dat het toch iets in werking heeft gezet en ik nu weer een stapje dichter bij een bevalling ben. Gelukkig gaat het met de kleine nog prima en ik heb het idee dat ze ook te groot voor mijn buik aan het worden is, aan alle kanten zit ik in de verdrukking. Goed voor haar natuurlijk, iets minder prettig voor mama. Maargoed, ik blijf uitkijken naar 22 juli en wellicht kom ik er ooit nog aan MET baby in buik!

Tenslotte nog een laatste (niet geheel onbelangrijk) nieuwtje; de babykamer is eindelijk binnen! Jeetje wat heb ik daar lang op gewacht zeg. De kleertjes liggen nu in een andere kast maar de kamer is nog leeg, zo frustrerend is dat als je weet dat je risico loopt vroeger te bevallen! Thank god dat ik gister besloot toch maar even zelf te bellen naar de winkel, om vervolgens te horen "oh ja maar uw kamertje is er al hoor!".. en bedankt voor het telefoontje.
Vrijdagochtend komt er iemand de kamer leveren en in elkaar zetten, zoals afgesproken toen we de geboortelijst maakten. Geheel tot onze verrassing bleek echter dat meneer dit niet alleen kan doen, maar er iemand aanwezig moet zijn om te helpen (ja echt zelfs als je voor zoveel geld aan spullen bestelt waar je ook nog eens 2x zo lang op hebt moeten wachten zijn de corsicanen niet klantvriendelijk). Ja sorry meneer maar voor het geval u het niet wist IK BEN ZWANGER en mijn vriend werkt. Die kan echt geen dag vrij gaan nemen om u te helpen met de gratis levering en montage, als we dat hadden geweten hadden we hem zelf wel op komen halen en in elkaar gezet! Gelukkig woont schoonpapa in het huis hiernaast, maar stel nou dat ik alleenstaand was zonder man in mijn omgeving; hoe had die vent het dan geregeld? Achja, gebeurd is gebeurd en daar zal ik me dan ook maar niet kwaad over maken, straks breken mijn vliezen nog..

Ik troost mezelf met de gedachte dat ik zaterdag heerlijk kan gaan inrichten, en na het weekend de babykamer (bijna) helemaal klaar is voor de kleine!

Oh, ik heb trouwens ook een box gekocht via marktplaats, die mijn ouders voor me hebben opgehaald. Een ronde bopita box, die wilde ik heel graag hebben! Die mensen bleken heel vriendelijk te zijn en hebben er onder andere een gratis boxkleed, muziekmobiel, maxi-cosi speeltje en speelgoedzak bij gedaan. Ik ben er echt blij mee! In juli komt ook de naaimachine deze kant op, dus dan kan ik een nieuwe hobby uit gaan proberen. Errug leuk, al dat geknutsel!

Nou, dit was 'm weer even. Voor de liefhebbers zal ik nog even wat fotootjes van mijn creaties erbij doen (als je die niet al ergens voorbij had zien komen want ik ben er zo trots op dat ik ze overal post), en dan ga ik daarna maar eens douchen en aan mijn dag beginnen. Vandaag is filmdag!

mijn olifantje!

Zo en hier is ie dan; mijn creatie!

Oog voor detail

Zo, het is weer lang genoeg geleden, mijn schrijfdrang komt weer opzetten!

Vanmorgen werd ik rustig wakker om een uur of half 11, en terwijl ik in mijn lekkere warme bedje lag, keek ik eens goed om me heen. Opeens merkte ik op dat er naast het raam een lichtknop zit. En ik durf echt te zweren dat ik die knop daar nog nooit eerder had gezien! Nu zullen de kaboutertjes hem er vannacht heus niet geinstalleerd hebben, dus hij moet er al die tijd al gezeten hebben, we slapen nu ongeveer 3 maanden op die kamer. Zo grappig hoe je opeens dingen opmerkt als je wat meer op details gaat letten.

Vorige week, ik zat met mijn lief in de auto want ik had toestemming van hem om even snel samen naar de knutselwinkel te gaan en een ijsje te gaan eten (het ijs was trouwens ECHT lekker dus ik heb zo'n vermoeden dat er meer van die uitstapjes aan zitten te komen). Bij de rotonde waar je onvermijdelijk langs komt vanaf ons huis, keek ik naar links en opeens zag ik dat daar een hele grote graftombe stond met een stukje grond eromheen, afgebakend door een hek. Verbaasd riep ik uit tegen JP "he, is dat nieuw!?" want zo zag het er niet uit. Maar nee hoor, het bleek er altijd al te staan, en in dat jaar dat ik er nu bijna dagelijks voorbij kom, had ik het enorme gevaarte gewoon nog nooit opgemerkt. Wat je toch allemaal nog ontdekken kunt als je je visie een beetje aanpast!

Ik heb twee theorieen, dat van die rotonde kan makkelijk verklaard worden. Het was namelijk al een flinke tijd geleden dat ik uberhaupt buiten was geweest ivm mijn verplichte rust, en het leek net of ik de wereld opnieuw aan het ontdekken was! Opeens was het eiland uit de winterslaap ontwaakt, overal liepen mensen in slippers en korte broeken, en alle fruitkraampjes langs de weg waren opeens open (ik kom hier sinds september en toen was het seizoen al voorbij, in mijn ogen waren het dus gewoon verlaten houten krotten die daar stonden te verrotten, maar niets bleek minder waar!), er is zelfs een kersenkraampje vlak na onze afslag!
- En wat een toeval dat mijn lief de beste man zijn telefoon heeft gerepareerd en ze elkaar ook nog eens bleken te kennen, zo hebben we gratis van zijn heerlijke kersen mogen snoepen en ik garandeer dat er nog heel veel zakken kersen aangesleept zullen moeten worden!
Kortom, ik keek mijn ogen uit en dit maakte dat ik wat meer oog voor detail had dan anders. Een mooie ervaring trouwens!

Dan mijn tweede theorie. Sinds ik hier lig te vergaan op de bank, probeer ik mezelf enigszins bezig te houden. En omdat ik, zoals bijna elke zwangere vrouw rond het eind van de zwangerschap, last heb van nesteldrang met als enige verschil dat ik er niet aan toe kan geven want het huishouden is verboden terrein voor mij, moest ik nieuwe manieren verzinnen om aan die drang toe te geven. Daaruit is mijn nieuwe hobby geboren; handwerkjes en knutselen!

In het begin voelde ik me net een omaatje, maar inmiddels ben ik erachter dat knutselen ook heel hip kan zijn, en dat ze in de hobbywinkels ook gewoon met de tijd mee zijn gegaan gelukkig, en wonder boven wonder zitten er 2 hobbywinkels niet zo ver hier vandaan, die echt leuke dingetjes verkopen waar ik flink mee aan de slag kan. Zo heb ik al twee borduurprojecten af, waarvan ik er nog geen kan plaatsen want de een is een mutsje met de naam van de kleine, en de ander is nog niet helemaal af maar zodra ik hem af heb (het is een turquoise olifantje op een wit hema rompertje, om de boel wat op te leuken want ik ben gek op kleurtjes), maak ik er een foto van en plaats ik hem hier. Verder heb ik een lampenkap voor de babykamer bekleed met stof en versierd met allerlei mooie lintjes, bloemetjes etc, zodat het perfect bij het behang past. Hier ben ik echt heel trots op en laat ik daar nou net ook mooie foto's van hebben:


    

Is ie niet prachtig?
Ik kreeg al het advies een webshop te beginnen, dus wie weet doe ik er nog wat mee!
In juli verwacht ik ook de naaimachine uit Nederland hier te krijgen, dus dan ga ik aan de slag met het volgende project, op de naaimachine.
Op de lijst staat overigens nog het breien van een mutsje(waar ik mee ben begonnen maar nog niet zo ver mee kom, omdat het breien me nog niet zo makkelijk afgaat als de gemiddelde turbo-oma) en slofjes,
en ik ga me ook nog wagen aan het haken van een dekentje voor de kleine (hier heb ik overigens al prachtig garen voor gevonden, in het felpaars!
Maargoed, wat ik ermee wilde zeggen is dat je met al dat knutselen wel min of meer verplicht ben op alle kleine details te letten, en zodoende dat ik details nu niet alleen meer opmerk in mijn handwerkjes, maar ook gewoon in mijn eigen slaapkamer en omgeving!
Voor de ongeduldigen onder ons, je kunt handwerkjes ook heel goed gebruiken om jezelf te trainen in geduld! In het begin had ik meer dan eens zin om de hele boel het raam uit te flikkeren, maar inmiddels, geloof het of niet, word ik er zelfs rustig van!
Probeer overigens niet te gaan borduren vlak voor het slapen gaan, ik heb een paar dagen geleden de hele nacht gedroomd over kruissteken, zo was ik in de ban van mijn werkje.

Dat was 'm voorlopig weer, zodra mijn olifantje af is kom ik hem hier met trots showen! Ben inmiddels aan de afwerking bezig..

een onverwacht retourtje Marseille..

Nou het is alweer even geleden en jeetje wat een spanning en sensatie de afgelopen weken zeg!

Op donderdag 21 april kwam de verloskundige langs voor de zoveelste CTG. Ik lag, zoals gewoonlijk, netjes op de bank en zat vol met medicijnen (ja weet je nog die niet werkten). Ze vond dat ik toch teveel activiteit had en besloot te toucheren. Zo kon ze zien of de harde buiken effect hadden op de baarmoedermond. De uitslag was vrij schokkend; ik bleek een verweekte en verkorte baarmoedermond te hebben en al een vinger ontsluiting!

Dus gauw naar het ziekenhuis, waar ik direct aan de weeenremmers werd gelegd aan een infuus. De baarmoedermond werd opgemeten en het bleek dat hij verkort was van 43 naar nog maar 25 mm. Dit was de grens voor het kleine streekziekenhuis, en dus werd Marseille gebeld of er plek vrij was. Zij hebben immers wel de apparatuur voor extreme vroeggeboortes. Er was geen plek, maar zodra die er wel was zou ik overgeplaatst worden. Zo gezegd, zo gedaan. Vrijdag 22 april kon ik overgeplaatst worden en ben ik dus met ambulances en vliegtuig vervoerd naar het ziekenhuis in Marseille. Daar zou ik moeten blijven voor onbepaalde tijd, en ik moest ervan uit gaan dat ik daar ook zou gaan bevallen, want nog terugreizen was te gevaarlijk.

Na een week daar te hebben gelegen, zag alles er gelukkig weer goed uit en zondagochtend bleek zelfs de baarmoedermond weer langer te zijn. Goed nieuws dus, en van de dokter mocht ik zelfs het vliegtuig weer terug nemen. De zoveelste schok in een week, want ik was net gewend aan het idee dat ik daar nog wel even zou blijven, kon ik opeens toch terug!

Wel net op tijd voor de vakantie van mijn ouders op Corsica, waar ik nu dus gezellig bij ben. Ik moet zeggen dat het thuis zijn wel wat meer beweging met zich meebrengt dan het blijven liggen in het ziekenhuisbed, maar vooralsnog lijkt het goed te gaan. Het is natuurlijk niet gezegd dat ik niet weer een vluchtje naar Marseille zal moeten maken, maar als ik het nu nog een maandje volhoud, dan mag ik gewoon in het ziekenhuis in Ajaccio bevallen.

Vanmiddag ga ik weer langs de gynaecoloog, en dan krijg ik denk ik wel te horen hoe nu verder en of het er nog steeds zo goed uitziet allemaal.

Verder zijn mijn moeder en ik begonnen met het wassen van de babykleertjes! Die heb ik nu allemaal hier en zijn dan dus lekker op tijd klaar! Nu is het in principe alleen nog wachten op de meubeltjes, die begin juni zouden moeten worden geleverd. Laten we hopen dat de kleine dan nog lekker warm in mijn buik zit!

Niet nu al!

Daar lig je dan, languit op de bank. Een houding waar ik de komende 14 weken waarschijnlijk niet meer uit mag komen. Sinds vorige week woensdag is het vrij snel gegaan allemaal:

We gingen voor de maandelijkse controle naar de gynaecoloog. Ik was net twee dagen thuisgebleven van de stage en was veel in huis bezig geweest met opruimen, dingen aan kant brengen etc (nesteldrang he..)

Al sinds het eind van de middag had ik last van mijn buik, maar ik dacht (en hoopte) dat het onze kleine meid was die gewoon een beetje verkeerd lag. Eenmaal op de behandeltafel kwam daar snel een eind aan. "Nee hoor mevrouw, dat zijn weeën!" Gelukkig nog geen 'echte' weeën, maar oefenweeen, ook wel Braxton-Hicks weeën genoemd. Deze zijn in principe ongevaarlijk en pijnloos en kunnen geen bevalling opwekken maar ze horen niet regelmatig te komen, wat ze bij mij dus wel deden. En niet zo'n beetje ook! Eenmaal onderweg naar huis begon ik de tijd tussen de harde buiken op te meten en kwam op 1,5 minuut tussen elke harde buik die zo'n 30 a 40 seconden aanhield. Foute boel natuurlijk, met nog maar 24 weken zwangerschap (er zijn er 40, voor de leken).

Die avond dus naar het ziekenhuis gegaan. Daar eenmaal aangekomen bleek mijn baarmoeder weer gekalmeerd maar mocht ik toch een nachtje blijven ter observatie (wat een gastvrijheid). Na een vervelende nacht en 12 uur opname mocht ik weer naar huis. Vervolgens de verloskundige gebeld die twee keer per week langs moet komen voor een CTG van een half uur, waarbij de hartslag van de baby en de weeenactiviteit wordt gemeten. Ik bleek toch wel regelmatig harde buiken te hebben, en kreeg nog wat extra medicatie voorgeschreven.

Na een rustig weekend kwam ze maandagmiddag weer, dit keer zag het er prima rustig uit en was er geen weeenactiviteit meer te bespeuren. De medicijnen en de extra rust leken dus te helpen.
Gisteren was het weer zo ver en kwam de vk weer. Helaas bleken de weeën weer opgewekt te zijn en nog heviger dan voorheen ook. Ze voorspelde dat, wanneer dit zo door blijft gaan, ik hoogstwaarschijnlijk volledige bedrust opgelegd krijg. Dat houdt dus in 24 uur per dag plat liggen, alleen opstaan hooguit om naar het toilet te gaan. Ook kreeg ik te horen dat als het maandag niet beter was, ze zou overleggen met de gynaecoloog en dat ik dan waarschijnlijk ook volgende week 48 uur in het ziekenhuis aan de weeenremmers moet. Dit zou de weeën dan wel goed kalmeren en daarna zou het allemaal wel weer moeten gaan, met nog steeds strikte bedrust uiteraard.

Inmiddels ben ik vandaag 26 weken zwanger. Gelukkig heb ik een week vakantie en dus ruim de gelegenheid me eens goed te installeren op de bank (die overigens niet heel comfortabel is, de nieuwe bank wordt over een paar weken geleverd). Ik ben heel hard aan het duimen dat alles goed mag blijven gaan, en ik niet, zoals sommigen, nu al beval.

De overlevingskansen voor extreme prematuren zijn gelukkig wel heel goed met mijn termijn. Volgende week 90%, en met 28 weken al 95%! Alleen vraag ik me af, mocht het zo ver komen, of ik dan op Corsica kan blijven. Waarschijnlijk moeten we dan naar Marseille waar ze wel de aangepaste zorg voor extreme prematuren hebben. Pas met 34 weken mag ik in het lokale ziekenhuis bevallen. Eigenlijk wil ik daar helemaal niet over nadenken, onze meid moet gewoon nog lekker 98 dagen blijven zitten waar ze zit! Ik hoop alleen zo dat dat haalbaar is..

In de tussentijd zal ik de ziekenhuistas maar vast klaarzetten. Een goede voorbereiding is immers het halve werk..

Onderschat

Vaak merk ik dat ik door anderen onderschat word. Dat komt misschien door mijn uiterlijk, men denkt al snel met een klein meisje te maken te hebben in plaats van met een zelfstandige jongedame, om mezelf maar even in die categorie in te delen. Dat kan heel irritant zijn, vooral in combinatie met mijn dikke buik geloven mensen nog wel eens niet dat ik over genoeg intellect beschik om wat voor beslissing dan ook te maken. Zo krijg ik al maanden niet betaald voor mijn opleiding, met als reden dat er vorig jaar ook een buitenlandse zwangere was die alleen maar voor het geld kwam. Laten we dan lekker op zijn corsicaans ons racisme zegevieren, alle buitenlandse zwangeren over 1 kam scheren en gewoon helemaal niks betalen! Ja dat gaat er natuurlijk niet in bij mij.. Ik verwacht vandaag of morgen dan ook een nederig excuus van de dame die mij gisteren nog zo bruut de deur heeft gewezen, vergezeld door de cheque waar ik recht op heb.

Ook met jaloezie ben ik inmiddels niet onbekend meer. Mensen die er ronduit voor uitkomen, daar kan ik respect voor opbrengen. Helaas zijn dat er niet veel, de meesten proberen je onderuit te halen met de meest belachelijke tactieken. Ik heb echt alles al voorbij zien komen. Rare opmerkingen, waar ik inmiddels spontaan van in de lach schiet, het ontkennen van mijn prestaties, of me gewoon heel vuil aankijken met een blik die boekdelen spreekt. Soms heb ik medelijden met deze mensen, meestal niet.

Aan de andere kant profiteer ik er vaak enorm van dat men mij ziet als arm schaap. Als eenmaal uitkomt dat ik meer in me heb dan in eerste instantie gedacht wordt, is men vaak enorm onder de indruk en staat me met grote ogen van verbazing aan te staren. Dan nog word ik onderschat hoor, men denkt dan simpelweg dat het een toevalstreffer was of een kwestie van dom geluk. Meestal laat ik het maar zo. Ik beschik hierdoor over een enorme macht, want situaties naar mijn hand zetten wordt kinderspel, en als het een keer niet zo goed uitkomt transformeer ik mezelf zo weer tot naïef klein meisje, en dan wordt alles weer vergeven en vergeten.

Toen ik bijvoorbeeld net hier woonde, dachten veel mensen dat ik de taal niet zo goed begreep, en vaak werd er dan ook voor mijn neus over me gepraat. Heel handig, zo weet je meteen hoe iemand in elkaar steekt en wat je eraan hebt. Zo kom je er al vrij snel achter dat het overgrote deel van de mensen dat je leert kennen rechtstreeks bij het vuilnis kan. Mensen die mij stukje bij beetje leren kennen, weten wel beter, maar om mij beter te leren kennen moet je wel eerst in goede aarde vallen natuurlijk.

Nu op de opleiding die ik volg merk ik ook vaak dat ik onderschat word. Mensen vragen me of ik het allemaal wel bij kan houden, of het niet te moeilijk is en zijn daardoor vaak extra soepel met me. Vind ik echt niet erg hoor. Oké, we spreken hier wel over een opleiding voor mensen met een uitkering dus je kunt je het niveau voorstellen, maar toch. Nu we wat examens hebben gedaan zijn mijn collegaatjes er inmiddels wel achter dat ik intelligenter ben dan ze in de eerste plaats dachten. Aan de andere kant, bij sommige mensen lijkt het gewoon nooit door te dringen ofzo. Ze ervaren met eigen ogen dat ze me onderschatten, en dat ze de rare spelletjes beter achterwege kunnen laten, en toch trappen ze keer op keer weer in dat onschuldige gezicht van me. Soms vraag ik me af wie er nu eigenlijk het arme schaap is..

Nachtterrors en bang zijn in het donker

Ik mag dan nu wel moeder worden, maar ik ben nog steeds bang in het donker. Althans, als ik 's nachts wakker word en alles is stil, het huis gehuld in een donkerte waar je geen hand voor ogen ziet.. Als daar dan ook nog eens enge geluiden bij komen dan krijg ik kippenvel over mijn hele lijf.

Daar lig je dan, in een huis midden op het platteland. De voordeur zit niet op slot, het hek van de tuin staat open want we kwamen gisteravond laat thuis. Hoor je opeens zo'n eng piepend gekraak van buiten.. Dit keer wist ik gelukkig waar het vandaan kwam. We hebben namelijk van die mooie vooroorlogse houten luiken voor de ramen en deuren zitten, die in de slaapkamer had ik op een kiertje gezet zodat we 's ochtends makkelijker opstaan in verband met het licht dat zo de slaapkamer binnen valt (helpt trouwens ook niet ben ik inmiddels achter). Door de wind bewogen de luiken een beetje heen en weer. Ja en dan moet je opstaan uit je bed midden in de nacht, terwijl je lief vredig naast je ligt te ronken, om de deur open te maken en dat luik dicht te doen. Wat daar eng aan is?

Nou, gezien mijn nogal levendige fantasie waar ik me soms nogal door laat meeslepen, rijst bij mij onmiddellijk de angst op dat zodra ik mijn hand uitsteek om het luik van het haakje te halen, een arm door de kier gestoken wordt en mij vastgrijpt zodat ik met geen mogelijkheid meer kan ontsnappen. Ja de kans dat het gebeurt is klein, maar nee dat maakt mijn angst niet minder hoor! Brr. Gelukkig heb ik het vannacht allemaal overleefd.

Dan hebben we nog de nachtmerries, of eerder nachtterrors, waar ik regelmatig last van heb, des te meer nu ik zwanger ben en de hormonen mijn dromen nog eens extra boosten. Mijn lief wordt meer dan eens wakker midden in de nacht omdat ik keihard aan het krijsen en gillen ben vanwege een enge droom. Het zal wel iets te maken hebben met mijn fantasie, maar die dromen zijn altijd zo echt! Eenmaal wakker lijkt het dan net echt gebeurd, en heb ik echt een tijdje nodig om me te beseffen dat het maar een droom was. Gelukkig val ik bijna altijd vrijwel direct weer in slaap en herinner ik me de volgende ochtend bijna nooit dat ik 's nachts wakker ben geweest. Ik hoor de spannende verhalen altijd van mijn lief, die er soms niets van begrijpt als ik weer eens in het Nederlands aan het gillen ben. Inmiddels zit er wel verbetering in, de helft van de tijd gil ik nu in het Frans :) Weet die arme schat in ieder geval waarover ik gil.

Behang Part I

Jaja, het is gebeurd; we zijn begonnen met het behangen van de babykamer! 1 muur hebben we nu gedaan (ja en daar hebben we de hele zondag over gedaan, kijk maar naar het patroon), de tweede muur mag er komend weekend aan geloven. Het was hard werken, maar oh wat ben ik trots dat het zo mooi is geworden!

De kleine is er ook blij mee geloof ik, die houdt niet op met schoppen en bewegen.
Of misschien komt dat door de glucose tolerantietest die ik vanochtend moest doen op het lab.
Dat houdt heel simpel in dat je bloed laat prikken, een beter suikerwater naar binnen werkt, een uur wacht en nog eens bloed laat prikken om te kijken hoe hoog de glucosewaarden zijn, om zwangerschapsdiabetes uit te sluiten. Nu heb ik geen enkele reden om aan te nemen dat ik hier last van heb, maar de franse gezondheidszorg houdt van onderzoeken dus ik moest er ook aan onderworpen worden helaas.

Ik zal er maar wel rekening mee houden, van suiker wordt ze hyperactief! Dus niet teveel snoepjes en zoete drankjes later!

Hieronder een paar mooie kiekjes van ons harde werk, deel II volgt spoedig!

INFJ

Eens in de zoveel tijd controleer ik hoe het met mijn persoonlijkheid gesteld is. Iemand heeft me dat ooit eens aangeraden, en het inderdaad erg leuk en vooral interessant en leerzaam om te zien hoe je persoonlijkheid zich ontwikkelt. Deze test is gebaseerd op de typologieën van Carl Gustav Jung, een echte oldtimer in de psychologie. Het is een korte test van 72 vragen die je met ja of nee kunt beantwoorden. Vervolgens komt daar een persoonlijkheid uitgerold. De mijne is inmiddels radicaal veranderd (Dat had ik ook wel voorzien, vandaar dat ik op het idee kwam deze test weer eens uit te voeren). Mijn uitslag kun je hieronder vinden, voor degenen die heel nieuwsgierig zijn naar mijn persoonlijkheid. Gewoon leuk om te doen, te lezen en in gedachten te houden. De test kun je op deze site vinden: http://www.humanmetrics.com/cgi-win/JTypes2.asp

Echt een aanrader! Allemaal massaal invullen dus!

Your Type is INFJ

Introverted	Intuitive	Feeling	Judging
Strength of the preferences %
22	25	62	56

Beneath the quiet exterior, INFJs hold deep convictions about the weightier matters of life. Those who are activists -- INFJs gravitate toward such a role -- are there for the cause, not for personal glory or political power.

INFJs are champions of the oppressed and downtrodden. They often are found in the wake of an emergency, rescuing those who are in acute distress. INFJs may fantasize about getting revenge on those who victimize the defenseless. The concept of 'poetic justice' is appealing to the INFJ.

"There's something rotten in Denmark." Accurately suspicious about others' motives, INFJs are not easily led. These are the people that you can rarely fool any of the time. Though affable and sympathetic to most, INFJs are selective about their friends. Such a friendship is a symbiotic bond that transcends mere words.

INFJs have a knack for fluency in language and facility in communication. In addition, nonverbal sensitivity enables the INFJ to know and be known by others intimately.

Writing, counseling, public service and even politics are areas where INFJs frequently find their niche.

Functional Analysis

Introverted iNtuition

Introverted intuitives, INFJs enjoy a greater clarity of perception of inner, unconscious processes than all but their INTJ cousins. Just as SP types commune with the object and "live in the here and now" of the physical world, INFJs readily grasp the hidden psychological stimuli behind the more observable dynamics of behavior and affect. Their amazing ability to deduce the inner workings of the mind, will and emotions of others gives INFJs their reputation as prophets and seers. Unlike the confining, routinizing nature of introverted sensing, introverted intuition frees this type to act insightfully and spontaneously as unique solutions arise on an event by event basis.

Extraverted Feeling

Extraverted feeling, the auxiliary deciding function, expresses a range of emotion and opinions of, for and about people. INFJs, like many other FJ types, find themselves caught between the desire to express their wealth of feelings and moral conclusions about the actions and attitudes of others, and the awareness of the consequences of unbridled candor. Some vent the attending emotions in private, to trusted allies. Such confidants are chosen with care, for INFJs are well aware of the treachery that can reside in the hearts of mortals. This particular combination of introverted intuition and extraverted feeling provides INFJs with the raw material from which perceptive counselors are shaped.

Introverted Thinking

The INFJ's thinking is introverted, turned toward the subject. Perhaps it is when the INFJ's thinking function is operative that he is most aloof. A comrade might surmise that such detachment signals a disillusionment, that she has also been found lacking by the sardonic eye of this one who plumbs the depths of the human spirit. Experience suggests that such distancing is merely an indication that the seer is hard at work and focusing energy into this less efficient tertiary function.

Extraverted Sensing

INFJs are twice blessed with clarity of vision, both internal and external. Just as they possess inner vision which is drawn to the forms of the unconscious, they also have external sensing perception which readily takes hold of worldly objects. Sensing, however, is the weakest of the INFJ's arsenal and the most vulnerable. INFJs, like their fellow intuitives, may be so absorbed in intuitive perceiving that they become oblivious to physical reality. The INFJ under stress may fall prey to various forms of immediate gratification. Awareness of extraverted sensing is probably the source of the "SP wannabe" side of INFJs. Many yearn to live spontaneously; it's not uncommon for INFJ actors to take on an SP (often ESTP) role.

-----------------------------------------------

INFJs are distinguished by both their complexity of character and the unusual range and depth of their talents. Strongly humanitarian in outlook, INFJs tend to be idealists, and because of their J preference for closure and completion, they are generally "doers" as well as dreamers. This rare combination of vision and practicality often results in INFJs taking a disproportionate amount of responsibility in the various causes to which so many of them seem to be drawn.
INFJs are deeply concerned about their relations with individuals as well as the state of humanity at large. They are, in fact, sometimes mistaken for extroverts because they appear so outgoing and are so genuinely interested in people -- a product of the Feeling function they most readily show to the world. On the contrary, INFJs are true introverts, who can only be emotionally intimate and fulfilled with a chosen few from among their long-term friends, family, or obvious "soul mates." While instinctively courting the personal and organizational demands continually made upon them by others, at intervals INFJs will suddenly withdraw into themselves, sometimes shutting out even their intimates. This apparent paradox is a necessary escape valve for them, providing both time to rebuild their depleted resources and a filter to prevent the emotional overload to which they are so susceptible as inherent "givers." As a pattern of behavior, it is perhaps the most confusing aspect of the enigmatic INFJ character to outsiders, and hence the most often misunderstood -- particularly by those who have little experience with this rare type.
Due in part to the unique perspective produced by this alternation between detachment and involvement in the lives of the people around them, INFJs may well have the clearest insights of all the types into the motivations of others, for good and for evil. The most important contributing factor to this uncanny gift, however, are the empathic abilities often found in Fs, which seem to be especially heightened in the INFJ type (possibly by the dominance of the introverted N function).
This empathy can serve as a classic example of the two-edged nature of certain INFJ talents, as it can be strong enough to cause discomfort or pain in negative or stressful situations. More explicit inner conflicts are also not uncommon in INFJs; it is possible to speculate that the causes for some of these may lie in the specific combinations of preferences which define this complex type. For instance, there can sometimes be a "tug-of-war" between NF vision and idealism and the J practicality that urges compromise for the sake of achieving the highest priority goals. And the I and J combination, while perhaps enhancing self-awareness, may make it difficult for INFJs to articulate their deepest and most convoluted feelings.
Usually self-expression comes more easily to INFJs on paper, as they tend to have strong writing skills. Since in addition they often possess a strong personal charisma, INFJs are generally well-suited to the "inspirational" professions such as teaching (especially in higher education) and religious leadership. Psychology and counseling are other obvious choices, but overall, INFJs can be exceptionally difficult to pigeonhole by their career paths. Perhaps the best example of this occurs in the technical fields. Many INFJs perceive themselves at a disadvantage when dealing with the mystique and formality of "hard logic", and in academic terms this may cause a tendency to gravitate towards the liberal arts rather than the sciences. However, the significant minority of INFJs who do pursue studies and careers in the latter areas tend to be as successful as their T counterparts, as it is *iNtuition* -- the dominant function for the INFJ type -- which governs the ability to understand abstract theory and implement it creatively.
In their own way, INFJs are just as much "systems builders" as are INTJs; the difference lies in that most INFJ "systems" are founded on human beings and human values, rather than information and technology. Their systems may for these reasons be conceptually "blurrier" than analogous NT ones, harder to measure in strict numerical terms, and easier to take for granted -- yet it is these same underlying reasons which make the resulting contributions to society so vital and profound.

Toch maar een boek schrijven?

Van meerdere kanten hoor vaak ik dat ik een boek zou moeten schrijven. Omdat ik zo'n leuke schrijfstijl heb, en mijn verhaaltjes zo makkelijk weglezen. Als mensen mij dat zeggen, dan denk ik vaak: "Ja, wat een ontzettend goed idee!" Mijn creatieve hersenspinsels beginnen zich direct op te stapelen, en heel af en toe durft mijn hoofd het zelfs aan om een vaag idee te creëren.

Het lijkt me namelijk ook echt heel erg leuk om een boek te schrijven. Het probleem is alleen dat ik een beetje overgemotiveerd ben. En juist daardoor loop ik vast. Mijn hoofd barst van de goede ideeën, maar wat is nou dat ene goede idee waar ik echt iets mee kan? Er zit een soort appelmoes van mogelijkheden in mijn hoofd, en in mijn fantasie heb ik echt al honderden boeken geschreven over alle mogelijke onderwerpen (en natuurlijk vind iedereen het geweldig), maar in de realiteit lijkt geen enkel idee echt de moeite waard om er een heel boek aan te wijden.

Ik weet best veel (al zeg ik het zelf), maar ik weet aan de andere kant ook weer nergens genoeg van, vind ik. Dus als ik echt een boek wil schrijven, zal ik eerst eens moeten gaan bepalen waar ik een boek over wil gaan schrijven. En wat voor een boek het überhaupt moet worden. En dan kan ik eens na gaan denken over het verzamelen van informatie, het opbouwen van een structuur. En misschien, heel misschien, dat ik het daarna aandurf tijd vrij te maken om een boek te schrijven.

Waar zijn mensen eigenlijk in geïnteresseerd? Ik zou het absoluut niet zien zitten om een dertien-in-een-dozijn-boek te schrijven. Het moet dus niet 'zomaar' een onderwerp zijn! Goh, wat origineel dat ik dat nou weer zeg. Dat hebben andere schrijvers ongetwijfeld nog nooit verzonnen..

Om nou over mijn eigen leven te schrijven, ach zo interessant is dat nou ook weer niet. Dat vinden vrienden en familie misschien leuk om te lezen, maar verder komt dat niet.
En of ik nou een roman wil schrijven of non fictie, ook daar schijn ik maar niet uit te kunnen komen. Een roman lijkt me erg leuk, vanwege het verhaal dat je creëert, de paralelle wereld die ontstaat op papier. Aan de andere kant is er over zo'n beetje alles al wel geschreven.. Wat zou ik daar nou in godsnaam nog aan toe kunnen voegen? Non fictie trekt mij ook heel erg, maar daar is weer het gebrek aan kennis een probleem voor mij. Waar weet ik nou genoeg over dat ik er een heel boek over zou kunnen schrijven? En dan moet je ook maar net ergens genoeg vanaf weten. Of je schrijft een boek wat niemand leest. En dat staat mijn trots niet toe!

Ja, er komt nog heel wat bij kijken! Ik ben heel benieuwd of ik ooit mijn creativiteit kan focussen op een bepaald project, en dat daar dan misschien iets heel leuks uitkomt. Of het dan gepubliceerd wordt of niet.. achja ik mag het hopen natuurlijk, als een soort beloning van mijn moeite. Maar alleen al het schrijven van een concreet iets, eraan werken en het uiteindelijk afronden, zou een enorme beloning voor me zijn.

Om maar even in de daad bij de blog te voegen; waar zou jij nou een boek over willen lezen (eventueel door mij geschreven, maar überhaupt)? Ik ben heel erg benieuwd naar de publieke opinie! Dus laat even een reactie achter op deze post. Wie weet komt er nog iets uit voort..

Lettre d'amour

Lieve Nederlanders die geen Frans begrijpen,
Dit stukje heb ik speciaal geschreven voor de liefde van mijn leven en is daarom ook in het Frans. Mocht je er niets van begrijpen, dan maakt dat helemaal niet uit want hij was toch niet voor jou bedoeld, maar anders mag je hem ook even in de vertaler gooien als je nu echt heeeeeeel nieuwsgierig bent hoor!


Mon Amour,


Déjà une semaine qu'on soit pas ensemble.. Tu me manques tellement! Des fois, j'ai plus envie de rien, juste d'être avec toi, a cote de toi comme d'habitude.
Je t'aime de tout mon coeur, tu es mon amant, mon ami, ma moitié, celui qui me rend heureuse.
Plus jamais je veux vivre sans toi!


Chaque fois que je sens bouger notre fille, je pense a toi et a l'amour qui a fait cette miracle dans mon ventre soit la maintenant. J'ai aucune doute que tu seras le meilleur papa du monde, on peut être contente toutes les deux!
Mon amour, je suis fière de toi, fière de tout ce que tu fais pour moi et notre vie ensemble.
Tu es mon destin, mon avenir je le vois dans tes yeux. 


J'espère qu'un jour, j'aurai la chance de me marier avec toi, et que je vais avoir le droit de te présenter comme mon mari.
Pour l'instant, il me manque rien en étant ta fiancée, tu es tout ce que j'aurais pu souhaiter.


Je te fais plein de bisous, et rassure toi que je vis pas une seule seconde sans des pensées a toi.


Je t'aime..

Babynieuws

Zo, het is weer even tijd voor een korte update over ons kleine grietje!

Afgelopen maandag was de 20-weken echo. Een hele spannende echo, want de kleine dame werd van top tot teen gecontroleerd op eventuele afwijkingen. Het eindvonnis: een prachtige, gezonde meid!

Met mama was het een ander verhaal. Ik las namelijk op het echoformulier dat de placenta voor de uitgang ligt, wat een eventuele natuurlijke bevalling in de weg kan staan. Gelukkig leek het niet ernstig te zijn en groeit de placenta nog netjes omhoog voor de bevalling, zodat Katootje er gewoon op de natuurlijke manier uit kan komen.

Natuurlijk even een fotosessie showen hier!

Het is al een echt model, met die mooie poses van d'r!

Vandaag hebben we eindelijk de kinderwagen besteld en ik kon mijn behangetje ophalen, ik ben dus helemaal in mijn nopjes! 

Verder heeft oms dametje van haar toekomstige tantes nog een mooie knuffel kado gekregen:

Wat een poeperd he!

En dan maak ik meteen even gelegenheid van de blog om iedereen die ons zo heeft verwend met mooie kado's te bedanken! We zijn er onwijs blij mee! 

Verder heb ik de beslissing genomen over de babykamer, en die gaan we bestellen als ik weer terug ben op Corsica. Dan zou hij er binnen 6 weken moeten zijn, en kunnen we het kamertje helemaal mooi in gaan richten! En dan hebben JP en ik zes weken de tijd om het behang er mooi op te krijgen..