Ik mag dan nu wel moeder worden, maar ik ben nog steeds bang in het donker. Althans, als ik 's nachts wakker word en alles is stil, het huis gehuld in een donkerte waar je geen hand voor ogen ziet.. Als daar dan ook nog eens enge geluiden bij komen dan krijg ik kippenvel over mijn hele lijf.
Daar lig je dan, in een huis midden op het platteland. De voordeur zit niet op slot, het hek van de tuin staat open want we kwamen gisteravond laat thuis. Hoor je opeens zo'n eng piepend gekraak van buiten.. Dit keer wist ik gelukkig waar het vandaan kwam. We hebben namelijk van die mooie vooroorlogse houten luiken voor de ramen en deuren zitten, die in de slaapkamer had ik op een kiertje gezet zodat we 's ochtends makkelijker opstaan in verband met het licht dat zo de slaapkamer binnen valt (helpt trouwens ook niet ben ik inmiddels achter). Door de wind bewogen de luiken een beetje heen en weer. Ja en dan moet je opstaan uit je bed midden in de nacht, terwijl je lief vredig naast je ligt te ronken, om de deur open te maken en dat luik dicht te doen. Wat daar eng aan is?
Nou, gezien mijn nogal levendige fantasie waar ik me soms nogal door laat meeslepen, rijst bij mij onmiddellijk de angst op dat zodra ik mijn hand uitsteek om het luik van het haakje te halen, een arm door de kier gestoken wordt en mij vastgrijpt zodat ik met geen mogelijkheid meer kan ontsnappen. Ja de kans dat het gebeurt is klein, maar nee dat maakt mijn angst niet minder hoor! Brr. Gelukkig heb ik het vannacht allemaal overleefd.
Dan hebben we nog de nachtmerries, of eerder nachtterrors, waar ik regelmatig last van heb, des te meer nu ik zwanger ben en de hormonen mijn dromen nog eens extra boosten. Mijn lief wordt meer dan eens wakker midden in de nacht omdat ik keihard aan het krijsen en gillen ben vanwege een enge droom. Het zal wel iets te maken hebben met mijn fantasie, maar die dromen zijn altijd zo echt! Eenmaal wakker lijkt het dan net echt gebeurd, en heb ik echt een tijdje nodig om me te beseffen dat het maar een droom was. Gelukkig val ik bijna altijd vrijwel direct weer in slaap en herinner ik me de volgende ochtend bijna nooit dat ik 's nachts wakker ben geweest. Ik hoor de spannende verhalen altijd van mijn lief, die er soms niets van begrijpt als ik weer eens in het Nederlands aan het gillen ben. Inmiddels zit er wel verbetering in, de helft van de tijd gil ik nu in het Frans :) Weet die arme schat in ieder geval waarover ik gil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten