Onderschat

Vaak merk ik dat ik door anderen onderschat word. Dat komt misschien door mijn uiterlijk, men denkt al snel met een klein meisje te maken te hebben in plaats van met een zelfstandige jongedame, om mezelf maar even in die categorie in te delen. Dat kan heel irritant zijn, vooral in combinatie met mijn dikke buik geloven mensen nog wel eens niet dat ik over genoeg intellect beschik om wat voor beslissing dan ook te maken. Zo krijg ik al maanden niet betaald voor mijn opleiding, met als reden dat er vorig jaar ook een buitenlandse zwangere was die alleen maar voor het geld kwam. Laten we dan lekker op zijn corsicaans ons racisme zegevieren, alle buitenlandse zwangeren over 1 kam scheren en gewoon helemaal niks betalen! Ja dat gaat er natuurlijk niet in bij mij.. Ik verwacht vandaag of morgen dan ook een nederig excuus van de dame die mij gisteren nog zo bruut de deur heeft gewezen, vergezeld door de cheque waar ik recht op heb.

Ook met jaloezie ben ik inmiddels niet onbekend meer. Mensen die er ronduit voor uitkomen, daar kan ik respect voor opbrengen. Helaas zijn dat er niet veel, de meesten proberen je onderuit te halen met de meest belachelijke tactieken. Ik heb echt alles al voorbij zien komen. Rare opmerkingen, waar ik inmiddels spontaan van in de lach schiet, het ontkennen van mijn prestaties, of me gewoon heel vuil aankijken met een blik die boekdelen spreekt. Soms heb ik medelijden met deze mensen, meestal niet.

Aan de andere kant profiteer ik er vaak enorm van dat men mij ziet als arm schaap. Als eenmaal uitkomt dat ik meer in me heb dan in eerste instantie gedacht wordt, is men vaak enorm onder de indruk en staat me met grote ogen van verbazing aan te staren. Dan nog word ik onderschat hoor, men denkt dan simpelweg dat het een toevalstreffer was of een kwestie van dom geluk. Meestal laat ik het maar zo. Ik beschik hierdoor over een enorme macht, want situaties naar mijn hand zetten wordt kinderspel, en als het een keer niet zo goed uitkomt transformeer ik mezelf zo weer tot naïef klein meisje, en dan wordt alles weer vergeven en vergeten.

Toen ik bijvoorbeeld net hier woonde, dachten veel mensen dat ik de taal niet zo goed begreep, en vaak werd er dan ook voor mijn neus over me gepraat. Heel handig, zo weet je meteen hoe iemand in elkaar steekt en wat je eraan hebt. Zo kom je er al vrij snel achter dat het overgrote deel van de mensen dat je leert kennen rechtstreeks bij het vuilnis kan. Mensen die mij stukje bij beetje leren kennen, weten wel beter, maar om mij beter te leren kennen moet je wel eerst in goede aarde vallen natuurlijk.

Nu op de opleiding die ik volg merk ik ook vaak dat ik onderschat word. Mensen vragen me of ik het allemaal wel bij kan houden, of het niet te moeilijk is en zijn daardoor vaak extra soepel met me. Vind ik echt niet erg hoor. Oké, we spreken hier wel over een opleiding voor mensen met een uitkering dus je kunt je het niveau voorstellen, maar toch. Nu we wat examens hebben gedaan zijn mijn collegaatjes er inmiddels wel achter dat ik intelligenter ben dan ze in de eerste plaats dachten. Aan de andere kant, bij sommige mensen lijkt het gewoon nooit door te dringen ofzo. Ze ervaren met eigen ogen dat ze me onderschatten, en dat ze de rare spelletjes beter achterwege kunnen laten, en toch trappen ze keer op keer weer in dat onschuldige gezicht van me. Soms vraag ik me af wie er nu eigenlijk het arme schaap is..